Prima analyse. Zelfs een utopische 3:34 had Marianne Vos overigens ook nog niet gered. Ik denk, dat we ook zo eerlijk moeten zijn te constateren, dat ze altijd - puur op inhoud - hetzij op sprint, 500m en 3km te kort zal komen. De groepsonderdelen daarentegen liggen haar natuurlijk veel beter, want veel meer verwant met het veldrijden en het rijden op de weg. Explosiviteit in een vermoeide staat is duidelijk iets anders dan explosiviteit op kracht in uitgeruste toestand. Bij het veldrijden zag je, hoe ze een in de breedte gezien betere Compton toch op het moment suprême, daarbij wel wat “geholpen” door het parkoers, kansloos achter liet. Ik kon me de frustratie van Compton na de race levendig voorstellen.

We zullen natuurlijk nooit weten hoever Marianne Vos als baanrenster gekomen zou zijn, zou ze zich al jaren gespecialiseerd hebben. De oppermachtige Sarah Hammer kwam ook niet “overnight”.

Edoch, op de puntenkoers is ze toch een grand madame!