Belevenissen Teun en Yondi in Colombia

Bij deze de hele mail uit Colombia. Kan je verwachten in z'n corrupt land ha ha

Wat een land !!!!!!!!

Dat is het eerste wat me te binnen schiet met deze update uit Medellin Colombia.

Na de lange reis ben ik erg goed ontvangen door de organisatie die mij met een busje naar het hotel bracht, dit was al een heel avontuur op zich. We begonnen met alleen’ maar klimmen, met daar opeenvolgend een flinke afdaling wat door de meeste bestuurders als flink pittig zal worden bestempeld . De stad Medellin ligt in een dal en 's avonds was dat een erg mooi gezicht.

Na een korte nacht was het tijd om de fiets in elkaar te zetten en daarna te trainen. We verbleven met alle renners in hetzelfde hotel, dus we vertrokken ook gezamenlijk met een aantal busjes. Eenmaal aan het rijden begint het spektakel dan ook. We worden begeleid door politie motoren die de gehele weg naar de wielerbaan en terug voor ons afzetten zodat wij ongestoord door konden rijden. Erg rustig waren de ritjes alleen niet, want de mensen rijden hier gewoon als een dolle door elkaar heen… een avontuur op zich!

De eerste training ging prima, het voelde allemaal goed en Teun en ik reden goede tijden. Ik merkte alleen wel dat het goed zwaar is om hier te fietsen. De lucht is hier best slecht, veel smog en uitlaatgassen die blijven hangen. Dit is niet echt ideaal als astma patiënt, dit merk ik dan ook snel na een inspanning waardoor het voelt alsof je longen weg branden… we merkten ook dat deze training sprintjes al heel wat impact had op ons herstel. Het was best lastig om hier mee om te gaan.

De volgende dag begon ons toernooi met de 200 meter. Teun en ik deden onze normale warming up en dat voelde goed, wel weer snel last van de luchtwegen maar de snelheid zat erin. Teun begon voor me met de 200 meter en hij reed een super tijd met 10.37, niet veel later mocht ik Mn gang gaan. was goed nerveus maar had het redelijk goed onder controle. Ik dacht een goede tijd te rijden, toen ik te horen kreeg dat het een 11 seconden tijd was. Ik wist niet wat ik er van moest denken omdat bijna iedereen tegen me zei dat deze tijd echt niet klopte. Er werd hand geklokt en er ging het verhaal de ronde dat ze de Colombianen hier geregeld voor trekken. Het voelde ook niet als een 11 seconden, en ik was ook flink teleurgesteld.

Maar er moest daarna een sprintheat gereden worden om door te gaan naar de laatste 12. We reden heats met Zn drieën. Ik moest rijden tegen Thomas Babek (Tsjechië) en een Colombiaan. Ik had met Teun wat tactiek besproken en ik wilde of de 2 andere verrassen met een aanval of ik ging als 2e zitten en de achterste opvangen om over de voorste heen te knallen. Het laatste gebeurde, ik reed het alleen tactisch niet goed. Ik liet een te groot gat vallen op mijn voorganger en het koste veel energie om de Colombiaan op te vangen. Op een open baan een te groot gat te laten vallen is funest. Dus ik was uitgeschakeld. Teleurgesteld maar uiteindelijk wel weer de nodige ervaring opgedaan.

De volgende dag had ik rust, en kon ik uitrusten van toch een flinke aanslag op mn lichaam. Ik merkte dat ik deze rust wel nodig had. Ik volg hier ook nog een antibiotica kuur voor mijn longen omdat ik de laatste jaar wat veel slijm ophoping heb in mijn longen. Het is een kuur van 10 dagen waar ik twee dagen voor ik naar Colombia vertrok mee begon.

Alles bij elkaar vreet het veel energie. Je doet eigenlijk vrij heel weinig maar het heeft toch ontzettend veel invloed op je lichaam. Hopelijk kan ik dat in Nederland na de nodige rust omzetten in een top niveau.

Vandaag moest Teun zijn sprintheats rijden. Teun rijdt erg goed hier, hij had de 2e kwalificatie tijd en ik verwachtte best veel van hem. Hij werd uiteindelijk 3e en dat is echt een top prestatie hier.

De dag erna begonnen we met een 500 meter. Geen tijdrit maar een wedstrijd met 6 renners over 2 ronden. Heel apart om te zien dat je vol voorbij geknald wordt terwijl ik volle bak probeert te starten. Ik wilde op kop beginnen maar ik kwam er niet toe. Ik zat volop ingesloten tussen de Colombianen, en dan is 500 meter toch wel kort. Ik haalde dan ook niet de eerste 2, ik werd 4e en mocht door naar de loser finale.

Achteraf bleek dat de Colombianen vol een duw kregen van de vasthouders en dat was ook te zien in de volgende heats. Ook Teun was de zak, terwijl hij bij de beste starters ter wereld behoort. ook Teun raakte ingesloten en ging door naar de loser finale. Dit keer wilde Teun en ik de overgebleven Colombianen voor blijven en startte ik iets eerder dan het startschot. Er werd niet afgeschoten en ik pakte direct te kop. Teun had ook een goede start en ik liet hem na de bocht voor me zodat hij vol door kon trekken en ik de rest af kon houden. dit ging perfect en we werden 1 en 2.( 7 en 8 dus ) het was erg apart om een wedstrijd als deze te rijden.

De keirin volgde nu! Hier had ik toch wel Mn zinnen op gezet omdat je ook al niet topfit, ben. Soms heb je met een beetje geluk nog veel kans op een medaille plaats. Teun en ik zaten in dezelfde heat! We hadden een tactiek besproken om samen door te gaan naar de finale. We wilde een theo bos actie doen (wk 2006 bordeaux) met nog 1,5 ronde te gaan. Teun zou aanvallen en ik zou met hem mee gaan en de rest op te vangen. Toen de derny uit de baan ging verliep alles volgens plan. Toen Teun wilde aanvallen werd hij omhoog gekwakt, dit terwijl ik nog in zijn wiel zat. Dat betekent dus dat ik nog meer moest uitwijken. ik verloor hierdoor het wiel van Teun een beetje, dit is natuurlijk funest als je de groep wilt passeren. Door het kleine gaatje wat er was schoot een Spanjaard (escuredo) precies tussen Teun en mij door en werd ik weer vol omhoog gereden. Teun kon doortrekken naar de kop maar ik was aan het vechten om de groep voorbij te komen. Dit lukte uiteindelijk niet meer en werd ik uitgeschakeld. Jammer maar dat is keirin. Je hebt gewoon ook geluk nodig.

Teun was door en ging dus naar de finale. Hierbij was het weer gekke werk met de Colombianen. Ik had dit nog niet gemeld, maar de Colombianen zijn echt gestoord qua gevaarlijk gedrag op de fiets. Ze zijn hier nergens bang voor en rijden gewoon overal doorheen. Soms moest je dan maar eieren voor je geld kiezen door het soms maar te laten lopen om niet te vallen. Dit gebeurde dus ook in de keirin finale waardoor Teun bijna van zijn fiets gereden werd. Hij liet het lopen en werd daardoor 5e.

Al met al was het een enerverende paar dagen hier in Colombia,

toch wel wat teleurstelling maar ik heb toch ook weer mooi een

hoop ervaring opgedaan.

Teun en Yondi

peter

Dennis